Vitaliteit ook op mijn verlanglijst!

Ik schrok mij rot, afgelopen week. Momenteel werk ik als Teamhoofd HR a.i. bij een Regionale uitvoeringsdienst in den lande. Ik stuur er niet direct op, maar kom regelmatig bij deze samenwerkingsorganisaties terecht en ik werk met veel plezier binnen deze omgeving. Wat een mooie uitdaging weer, wat een professionals en vakmensen, en ja, wat een hoop thema’s op mijn lijst, die we met elkaar mogen gaan ontwikkelen. Mijn core business de laatste jaren, is wel het zijn van analist. Klinkt zwaar, maar ik heb er nu even geen ander woord voor. Vaak is het verlanglijstje tot ontwikkeling heel lang en vooral wijds. Het is binnen mijn visie absoluut noodzaak om te analyseren welke thema’s nu daadwerkelijk bijdragen aan die wens van ontwikkeling en hoe we daar verbinding in aan kunnen brengen. Prioriteren en bewustwording. Wanneer je mijn blogs van de afgelopen jaren doorleest (best leuk hoor, zie mijn website), dan zie ik toch een bepaalde trend ontstaan binnen mijn visie, advisering en werkwijze op het terrein van HR en organisatieontwikkeling. Voor de ingewijden onder ons; een beetje een blauwe adviseur. Resultaatgericht, visie bovenaan en met een projectmatige aanpak. Strategisch, met een vertaling naar de praktijk, doelstelling organisatie in balans met ontwikkeling medewerkers. Pffff, abstracte opsomming, maar ik maak het concreet hoor.

– Ik stootte een giechelend kreetje uit, dat kwam enerzijds doordat ik op de knop “koffie, melk, suiker” had gedrukt, een combinatie die mij minder smaakt en anderzijds door de insteek van het gesprek van de collega.

Waar schrok ik dan zo van, willen we nu toch wel weten? Ik sprak op een zonnige middag met een collega over al dit soort zaken. Over hoe we met elkaar aan de slag zouden gaan. Mijn eerste analyse lag klaar. Zonder onbescheiden over te komen, ik was er best tevreden over. We tapten een kop koffie en kletsen nog even verder. Ik vind, zo gaf de collega aan, het thema vitaliteit van medewerkers ontzettend belangrijk. Ik stootte een giechelend kreetje uit, dat kwam enerzijds doordat ik op de knop “koffie, melk, suiker” had gedrukt, een combinatie die mij minder smaakt en anderzijds door de insteek van het gesprek van de collega. Ik vind dat we daar de komende tijd veel aandacht aan moeten geven. Misschien, zo gaf hij aan, met aandacht voor stilte ruimten, mogelijkheden om te kunnen sporten, extra aandacht voor goede werkplekken, gezonde lunches. De rest heb ik van schrik niet meer gehoord. Ik droop na ons gesprekje wat af, met een nieuwe koffie, deze keer gewoon zwart. Ik las mijn analyse. Geen enkel advies had ook maar iets van doen, met wat ik net had gehoord. En natuurlijk, aandacht voor vitaliteit, werkplezier en goed in hun vel zittende medewerkers is van eminent belang voor het doen slagen van iedere wens de organisatie verder te ontwikkelen. Dat weet ik ook wel. Ik liet het even rusten. Later, op weg naar huis, in mijn lievelingsfile, kwam ik tot de volgende conclusie. Dit was absoluut een staaltje van open staan voor elkaar, gebruik maken van elkaars ervaringen en expertise. Belangrijke aandachtspunten binnen de organisatie met elkaar in verbinding brengen. Ik was weer gerustgesteld. Samen werken aan een vitale organisatie, in verbinding met een scherpe analyse op de strategische personeelsontwikkeling. Een combinatie die de komende tijd goed met elkaar te verbinden valt. Ik ga snel weer aan de koffie met die collega. Wat een vak! Bijna iedere dag een leermoment. Open staan voor elkaar en naar elkaar luisteren!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *