Jullie kennen vast wel dat Nederlandse spelprogramma “Wie ben ik?” Nou, wie had gedacht dat ik zelf ooit nog kandidaat zou zijn.
Sinds deze maand ben ik weer zelfstandig organisatieadviseur. De afgelopen jaren heb ik als (interim) strategisch HR-adviseur en coördinator team HR (volg je me nog) met veel plezier gewerkt bij een Omgevingsdienst. Maar mijn taak zat erop, het was tijd om door te gaan. En dan nu, bruisend van de energie om aan een nieuwe klus te beginnen (ja, zelfs zo aan het eind van het jaar) ontkom ik er niet aan om wat zaken op orde te brengen. Mijn cv, bijvoorbeeld. Met bijpassende, enigszins gedateerde pasfoto. Ik zoomde in op de foto. Lijkt-ie nog? vroeg ik aan mijn man. Tuurlijk, zei hij, als je de komende weken flink uitrust…
“Per direct werd ik jaloers op mijn tandarts.“
Ik besloot de pasfoto dus wat te verkleinen, niet te centreren en in de linkerbovenhoek te plaatsen. Vervolgens belde ik een oud-collega, een fijn persoon, met veel ervaring, en een frisse kijk op zaken binnen de arbeidsmarkt. Ik vroeg hem of hij mijn cv eens wilde screenen. Het antwoord kwam rap: mooi cv Annemarie, join the club van brede organisatieadviseurs, echter voor een opdrachtgever ben je mogelijk wat lastig te plaatsen.
Hij zei nog nét niet dat het een onoverzichtelijk zooitje was, want ja, hij is écht een aardig en fijn persoon, maar de boodschap was helder. Niet zonder trots had ik namelijk alles opgeschreven. En dan bedoel ik: alles. Achttien jaar overheidservaring gepropt op twee A4’tjes – met voor de liefhebber uiteraard nog een bijlage in lettertype 8. Eerlijk is eerlijk: het is wellicht wat te veel gevraagd van een potentiele opdrachtgever om daar doorheen te moeten ploeteren.
Na die feedback dacht ik dus aan dat bekende spelprogramma. Wie ben ik dan? Nu. Straks. Welke functies uit mijn bak ervaring spreken het meest voor wie ik wil zijn voor mijn nieuwe klanten. Strategisch HR-adviseur, organisatieadviseur, functieanalist, veranderkundige, projectleider, kwartiermaker, leidinggevende. Ik kan het allemaal, maar misschien is niet elke functie relevant voor die ene nieuwe opdrachtgever.
Per direct werd ik jaloers op mijn tandarts. Iedereen weet waar die voor staat. Hij doet je pijn, tis duur en je kunt niet zonder. Toch is het zaak om in plaats van die raadselachtige professional een beetje te worden als mijn tandarts. Vooruit, zonder de pijn. Schrijven is schrappen, zeggen ze dan. Kill your darlings. Dus dat is wat ik de komende weken onder de kerstboom ga doen. Mijn cv updaten naar een overzichtelijke, krachtige, 2020-versie.
Maar wie stiekem toch benieuwd is naar dat boekwerk, ik stuur de ongecensureerde en uitgebreide versie maar wat graag toe hoor. Drinken we er een koffie bij. Hoe dan ook: mijn loket staat open en ik heb veel zin om met mooie opdrachten aan de slag te gaan.
Voor nu: gezellige feestdagen en alvast een fijne jaarwisseling.
Warme groet Annemarie