‘Wij geven elkaar hier geen feedback,’ klaagde een manager laatst tijdens een gesprek bij een gemeente. ‘We zijn als een ingedut echtpaar, drentelen een beetje om elkaar heen.’

“Binnen mum van tijd zitten de gesprekspartners in een loopgravenoorlog.“

Daarna keek zij mij vragend aan en vergat de anderen voor te stellen. Niemand zei iets. Het woord was blijkbaar aan mij. Ik keek met een schuin oog naar mijn koffiebeker: leeg.

Het leren feedback geven en ontvangen is de meest georganiseerde workshop binnen organisaties. Op gezette tijden popt deze weer op en worden we allemaal enthousiast opgetrommeld tot deelname. De workshop is steevast een agendapunt tijdens veranderprocessen. De sleutel tot succesvol samenwerken, professionele groei en de broodnodige innovatie van de organisatie. Een win-win-win situatie dus. Althans, dat is het doel. Uit die workshop haal je vast en zeker wat tips, maar de ervaring leert ons: we bakken er in de praktijk maar weinig van.

We kennen het allemaal: zo’n document vol rode highlights en oppoppende wolkjes met goedbedoelde suggesties. Je kapsel verandert al snel in een bokkenpruik. Je maakt je maar om één ding druk: waar is de delete-knop.

Ander voorbeeld: het soms wat ingewikkelde, maar welbekende één-op-één gesprek. O ja, begin met een compliment en daal daarna af naar de verbeterpunten……….Binnen mum van tijd zitten de gesprekspartners in een loopgravenoorlog.

Of zo’n uit emotie geschreven mailtje. Zonder lach, zonder traan. En vaak totaal verkeerd begrepen. Het zijn menselijke trekjes.  We zijn er gewoon niet zo handig in. En eerlijk is eerlijk, we voelen ons vaak gekrenkt. Wat weet jij daar nou van? En zo modderen we voort, tot de volgende workshop.

Toch is het geven en ontvangen van feedback essentieel. De kwestie is alleen: durf het in de praktijk eens anders te organiseren. Dus niet alleen die ene workshop, maar ook met regelmatig terugkerende intervisiegroepen. Dan roest je niet zo gauw weer vast in oude patronen. Hou je de dialoog open. En kijk je eens verder dan alleen naar je eigen projecten. Het is in elk geval beter dan rode highlights en oppoppende wolkjes. Want: al ben je het er niet mee eens………er ontstaat op z’n minst een goed gesprek.

Dankjewel voor je advies, zei de manager. Intervisiegroepen dus? Ze bleef in the lead. Het was blijkbaar zo afgesproken. Kun je aangeven waar, in welke organisatie, dat een succes werd en waar bleek dat uit? Ik ging een beetje verzitten en vervolgde mijn betoog. Mijn koffiebeker bleef leeg.

Warme groet Annemarie