Mijn man en ik werken vanuit huis. Heel knus. We loggen rond 8.00 uur in. Halen om de beurt koffie. Staan samen in de wachtrij voor de printer. Skypen op de meest gekke plekken in huis, zodat we niet plots in elkaars meeting verzeild raken. De lunch zorgt voor onze rammelende magen. En zo verder. Het lijkt een zeer genoeglijk tafereel. Maar de werkelijkheid laat zich raden. Zorgelijk. Het Corona virus beheerst onze dagelijkse gang van zaken. Het houdt ons in de ban. Onze minister-president heeft gesproken: de boodschap was meer dan helder. Alle maatregelen spreken voor zich.
Ik pieker er niet meer over om er lacherig over te doen. Een gepasseerd station.

Tegelijkertijd trots op mijn zoon, die de exploitatie van drie mooie horeca gelegenheden stop moest zetten. Zijn veerkracht is jaloersmakend. Op mijn dochter, die plots ook juffie is, tijdens een deadline van haar grootste creatieve werk ever. Op mijn lieve vriendin, die dagelijks in het verpleeghuis met liefde zorgt voor kwetsbare bewoners. Op alle anderen, die voor ons klaar staan. Samen de schouders eronder. Elkaar helpen. De enige remedie.

Ondertussen zet ik mij schrap voor het volgende Skype overleg. Hoe efficiënt. Ik krijg daar een kopje koffie bij. Tsja, eerlijk is eerlijk:  het was zijn beurt.

Stay safe! Warme groet Annemarie