Vergeten doe ik het nooit! Op ons tenen slopen we de Amsterdamse ziekenhuiskamer binnen. Mijn lieve dochter zag ik direct. Blijdschap en moederhart, zoiets? Ik keek rond. Waar was dan mijn kleinzoon? Na luttele seconden zag ik een heel klein, maar dan ook echt een heel klein, mooi jongetje. Met een mutsje.

Je kan het moment proberen te verwoorden. Dat loopt vast uit op een chaos van onsamenhangende emotionele uitingen. Kort: ik was direct “in love” met heel mijn hart. Ons eerste kleinkind. Een gelukzalig moment.

“Zal ik het nummer opschrijven, oma? Huhhh, ja, geen idee, moet dat?”

De jaren daarna beleefden we iedere fase intens en vol Happinez. De eerste logeerpartijtjes. Als een schildwacht lag ik voor zijn deur. Ieder geluidje leek op onraad, ik deed geen oog dicht. Ik was zijn oma, zijn bewaker en zijn alles. Ja, ook heel veel genieten.

Volgende week wordt hij acht jaar. Acht! De logeerpartijtjes zijn er nog steeds. Nu zegt ie: oma, ga maar ff lezen hoor, ik maak het indianendorp verder af.

Het is een schat, met nu een eigen e-mailadres. Althans dat zag ik plots in mijn mailbox. Hilarisch. Alweer gingen er luttele seconden voorbij. Ik zag een heel lief jongetje “ oppoppen”, binnen mijn digitale wereld. Tussen een overvloed van gedoe aan werkmails:
“ hoi oma, ik heb sneeuwbalen gegooit”. En alweer was ik oma met heel mijn hart! Het was de eerste mail die ochtend, die ik liefdevol beantwoordde.

Ik checkte vlug mijn volgende mail: was ik die nu ook begonnen met “ lieve schat”? In een soort roes van betovering? Gelukkig, in de aanhef stond: Beste……
Achteraf gezien zou ik er bij dat contact nog wel mee weggekomen zijn, denk ik.

Vorige week kozen we samen zijn verjaardagskado: een game spel voor zijn Nintendo. Zal ik het nummer opschrijven, oma? Huhhh, ja, geen idee, moet dat?

Ik moest daarna nog even in een call, een overleg op teams. Ik zei dat. En nog een keer. Ik vond het wel stoer klinken voor een oma. Hij keek uiteindelijk op: tot zo oma. Ik droop af. Blij dat ik alle verbindingen, mics chats en handjes weer wist uit te vogelen. Dat heb ik daarna niet meer verteld. Hij doet niet anders, thuis met zijn klas.

We blazen gauw acht mooie kaarsjes uit. Ze staan voor acht trotse oma-jaren.

Na onze kleinzoon, kwamen er nog twee prachtige zusjes. Geweldige lady’s. En ja, Happinez.

Warme groet