Ik klik het altijd aan, op LinkedIn: u bent in 56 of 70 of whatever hoeveel zoekresultaten gevonden. En dan de uitkomst: wat zoekers doen? Nieuwsgierig natuurlijk. Sta ik nog een beetje op de kaart? Joehoe, zien jullie mij? It’s me! Ik ben altijd weer verbaasd. Het resultaat sluit zelden aan bij mijn profiel.

 Laatst las ik een berichtje van iemand uit mijn netwerk. Hij had dezelfde verwondering. Totale mismatch met zijn professie. Hij is verandermanager en gevonden op o.a. eigenaar lunchroom. Komisch. Hoe werkt die wondere wereld van de algoritmes?

Soms denk je, ach zou kunnen. Met een beetje fantasie. Maar als zoekers bij mij op Civiel ingenieur of IT specialist uitkomen, dan lijkt mij er iets niet in de haak. Dat is nog zachtjes uitgedrukt. Verbijstering. Straks ga ik weer wisselen van job, als zelfstandig organisatieadviseur. Deze resultaten helpen niet echt. Althans in het vertrouwen op mijn juiste zichtbaarheid. Mijn vaardigheden als IT-er zijn overigens nul. Het enige wat ik als oplossing kan bedenken, bij storing, is om alle technische dingen aan en uit te zetten. Het helpt trouwens vaak. Maar echt, kom op, hoe kan dat?

Ik ben al jaren redelijk actief op LinkedIn. Ik schrijf regelmatig werkgerelateerde blogs, houd mijn profiel met werkervaring en studies actueel. Reageer op voor mij interessante zaken. Ik heb wel iets met LinkedIn. Mag daar graag op surfen. Een aantrekkelijk platform. Maar heb nog nooit op een collega Civiel ingenieur gereageerd. Niet uit desinteresse, maar omdat ik daar geen zak vanaf weet. Je zou toch denken dat de zoekresultaten daar iets mee zouden doen. Niet dus.

“Hoe wist je van mijn droom lief algoritme. Heb je mijn kriebels in mijn buik gespot? Waanzinnig knap.”

Het zou fantastisch zijn, als je eens gevonden wordt op je droom. In die wondere wereld is dat vast al mogelijk. Dat je netwerk, met behulp van die spannende algoritmes, stiekem je wens heeft ontdekt. Beetje ongemerkt in je gedachten hebt zitten wroeten. Zonder dat je daar ooit op LinkedIn over hebt gerept. En dat je dan plotsklaps een telefoontje krijgt, of je een poosje docent wilt zijn. Je passie wilt overbrengen op het brede terrein van HR en organisatieontwikkeling. Of je een super leuke juf voor de klas wilt zijn. Colleges wilt geven. Een heuse werkveld deskundige. En dan zeg ik: ja, ik wil! Hoe prachtig. Hoe wist je van mijn droom lief algoritme. Heb je mijn kriebels in mijn buik gespot? Waanzinnig knap.

Dus ja, klopt, ik wil genieten van jonge talenten en studenten. De theorie opfleuren met mijn jarenlange ervaring. Anekdotes delen. De ontwikkelingen verder met elkaar uitpluizen en van elkaar leren. Maar bovenal ervoor zorgen dat HR hoog op de strategische agenda blijft staan. Ook in periodes van economische barre tijden en in de nasleep van Corona. Juist, zou ik dan als juf zeggen.

Na deze blog kijk ik uit naar de volgende gevonden zoekresultaten. Kom maar op. Gevonden op docent en dan doorpakken. Nu je toch mijn droom kent, give me a call.

Als er nu weer staat 74% boekhouder, dan geef ik het op.

Warme groet Annemarie