Afgelopen week sprak ik, natuurlijk op Teams, twee collega consultants van een extern bureau. Gespecialiseerd o.a. in beloningsvraagstukken en functiebeschrijving- en waarderingstrajecten. Het was een zakelijke meeting. Omdat we elkaar niet kenden, stelden we elkaar eerst voor.
Dat is het moment dat je direct merkt dat je met “lotgenoten” online bent. Misschien wel soul mates, althans op dat bijzondere werkterrein. Dat klinkt vast wat wollig. Maar het is juist die gedeelde ervaring die de verbinding snel tot stand brengt. Die trajecten, vaak zo intens, die altijd gevoelens losweken op onvoorspelbare vlakken, geven veelal blijk van een snelle verstandhouding. Je hebt vaak maar een half woord nodig. Je kunt vrij spreken, de anekdotes komen snel aan bod. En eerlijk: het is even bevrijdend.
“Een faire beloning is belangrijk, maar is nooit het enige wat een organisatie aantrekkelijk maakt.”
Ik herinner mij dat ik aangaf: hoe je het ook wendt of keert, het beschrijven en waarderen achtervolgt mij als een rode draad binnen mijn professie. De bevestiging kwam snel. Als je er ooit in terecht komt, dan is het voor de rest van je werkbare leven. Oei klinkt zwaar.
Ik heb mij er weleens tegen verzet. Kijk nou eens naar mijn overige organisatiekundige ervaringen. Ik ben niet alleen het “fuwa-meisje”. Dat is verleden tijd. Ik ben nu eerder trots op mijn professie. Deze trajecten staan zo onlosmakelijk in verbinding met vele andere organisatievraagstukken. Je kan je ei echt wel kwijt. Althans als je dat over het voetlicht weet te brengen en de organisatie deze samenhang erkent. Dat laatste is wel een uitdaging. Een faire beloning is belangrijk, maar is nooit het enige wat een organisatie aantrekkelijk maakt. Dit lijkt een tegeltjes wijsheid, maar is o zo waar. Daar zit de crux. Gun elkaar de tijd om in samenhang te ontwikkelen. Laat niet alles afhangen van een schaalniveau. De wereld stopt daar niet.
Ik vond het een leuk gesprek met mijn collega’s en de zakelijke afspraken waren snel afgetikt. Het is een heel bijzonder vak. Soms roep ik: en nu echt nooit meer! Maar ach het bloed kruipt…..
Warme groet