Lieve mensen: organisaties hebben jong talent nodig. Nee niet morgen, maar gister. Niet alleen voor behoud van kennis en het kunnen anticiperen op de vergrijzing, maar vooral om te genieten van hun frisse inbreng en tomeloze energie. En van hun up to date (theoretische) kennis, niet onbelangrijk.
Daar komt nog bij dat jong professionals veelal acrobatisch behendig en kundig zijn binnen de steeds verdergaande digitalisering. Handig! Die ontwikkeling gaat zo razendsnel. Realiseer je dat. De meeste ouderen missen die vaardigheden. Nee, zeg nu niet: ik kan dat ook. Lees een profiel van een data scientist en zie dat dat niet lijkt op het inloggen op Teams. Flauw hè!
“Niet zelden slaat er dan een bepaalde mate van “metaalmoeheid” toe.”
Ik val mijn generatiegenoten niet af. Het is gewoon feitelijk. Het verjongen zou een vast onderdeel van je SPP moeten zijn. Die bewustwording moet er zijn. Een onderdeel laten zijn op je bordspel personeelsplanning. Maak je klaar voor de toekomst.
Hehe, vanzelfsprekend heb je ervaren diehards nodig. Het is vaak ook makkelijk voor de organisatie. Ze kennen het klappen van de zweep. Ze zorgen voor een bepaalde mate van evenwichtigheid. Er schuilt echter ook gevaar. Veelal heeft deze groep al vele innovatietrajecten en veranderingen achter de rug. Niet zelden slaat er dan een bepaalde mate van “metaalmoeheid” toe. Dat sluipt er stiekem in. Dan hoor je steevast geluiden: pffff, alweer? Jee, dat is al eens geprobeerd, toen lukte het ook niet. Of erger: ze doen maar. Best herkenbaar toch?
Dramatischer is als die “metaalmoeheid” zich openbaart binnen sleutelfuncties. Ik bedoel: de leidinggevende die als boegbeeld voor de verandering zou moeten staan. Als dat boegbeeld afbrokkelt, is het succesvol innoveren gedoemd te mislukken. Zo werkt dat nu eenmaal, echt. Ook de leidinggevende heeft baat bij nieuw elan en een frisse inspiratiebron, die het blikveld weer verruimd.
Hoe dan, dat met die verjonging?
Ik ben een voorstander van continue traineeships. De kans dat je hiermee “goudhaantjes” tegen het lijf loopt is enorm groot. De kans op blijvertjes evenwel. Dat betekent durven investeren, ruimte creëren in je begroting. Het onderdeel laten zijn van je wervingsstrategie en het leren en ontwikkelen. Koop de komende jaren tijd en organiseer, op maat, mooie programma’s. Look for balance! Wie zaait, zal oogsten.
Nee joh, ik pleit niet voor het weg promoveren van ouderen. Tuurlijk niet. Ze blijven een volwaardig deel uitmaken van de populatie. Jonge mensen, net klaar met de studie, zijn een fantastische aanwinst. Ik hou ervan. Maar ze missen de ervaring, hoe te werken binnen een (politieke) organisatie. Dat is voor hen nog weleens schrikken geblazen.
Daar komt dan het mentorschap om de hoek kijken. De onmisbare en ervaren diehards, die zeggen: maak je niet druk goudhaantje. De wereld ziet er morgen weer anders uit!