Het team druppelde binnen. Ik hoorde wat gemopper. Zo geen zin in, zei een deelnemer. Zonde van mijn tijd. Kinderachtig ook, voegde een ander toe. Ondertussen legde ik grote vellen wit papier neer. Stapels tijdschriften en kranten verdeelde ik over de tafels. Tot grote afschuw kwamen ook nog de scharen en het plaksel uit mijn koffer. Tijd voor koffie dus!

Een mooie stilte volgde. Nadenken. Reflectie. Toen was het plots zover. Aan de slag.

Op het program: moodboards maken. Doel: inzicht krijgen in elkaars werk, in persoonlijke verlangens. Te leren van elkaar. Aandacht voor harmonieus samenwerken. Het benoemen van persoonlijke drijfveren. Maar hoe dan?

Wat weten we van het moodboard:

Een moodboard wordt gebruikt om ideeën, gedachten en gevoelens te visualiseren. Grappige, serieuze afbeeldingen leiden naar structurele keuzes en oplossingen. Het geeft sfeer en inhoud aan (team)doelen. Jouw creatieve brein opent zich spontaan. Hoe jij het ziet is goed. Je maakt belangrijke issues met elkaar tastbaar. Of zoals je wilt: een bewustwordingsproces wordt knutselend in gang gezet.

Tijd voor de ijsbreker: na de koffie las ik een toepasselijk verhaal voor. Gejat van een managementgoeroe en veranderkundige. Ben Tiggelaar. Gewoon fan! Een mooie stilte volgde. Nadenken. Reflectie. Toen was het plots zover. Aan de slag.

De ontspanning overwon het van de weerstand. Er werd gelachen. Ik hoorde het ritselen van de bladen. Rake vragen werden gesteld. En ja, er werd naar hartenlust geknipt en geplakt.

Zelf kroop ik even terug in de tijd. Een dag uit de voorjaarsvakantie met twee van mijn lieve kleinkids. Regen, wind en de verveling sloeg wat toe. Je raadt het al. Er kwam een heel groot wit vel op de tafel… Vooruit, een minder complexe opdracht: wat doe je het liefst in de vakantie? Het werd een prachtige moodboard. Apetrots!

Ondertussen zag ik een hardwerkend team. De witte vellen kleurden een verhaal. Het werkt. Je komt los van de dagelijkse routine. Er spookt voortdurend wat door je hoofd. Je ziet passende beelden, die wensen en oplossingen laten zien. Je treedt buiten dat strakke keurslijf van tijdsdruk.

De middag naderde zijn eind. Snacks op tafel, terugkoppelen aan de hand van mooie toekomstgerichte dialogen. De knipsels werden concrete afspraken. Er was enthousiasme. En… niet te vergeten: kleverige plaksel handen.

Een dag of twee later vond ik berichtjes in mijn mailbox: ‘dat knippen en plakken was zo gek nog niet…!’

Warme groet Annemarie