Ik ben absoluut aan meer dingen verslaafd. Dat valt echter een beetje buiten de scope van deze blog, althans dat heb ik zojuist besloten. Het woord integraal echter, is voor mij uitgevonden. Ik weet het zeker.

Vertel over een organisatie vraagstuk en er popt een mindmap op in mijn hoofd. Met pijlen en uitroeptekens. Met verbindingen naar aansluitende issues. Naar eerdere besluiten. Een soort anti-verkokering syndroom. Een verbindingstijger. Voor mijn gesprekspartners tamelijk ongezellig. Een enthousiast plan valt plots in duigen. Het ziet er ineens complex uit. Heb je haar weer.

“Mijn verslaving won het van: lekker de boel, de boel laten.”

Speel eens met een doorsnee strategische agenda: je verbindt moeiteloos
topics. Niet zelden vaart ieder zijn eigen koers. Onwetend over wat anderen denken en doen. Raadselachtig. Vaak onbuigzaam.

De laatste tijd houd ik in den beginne mijn kaken stijf op elkaar. Niet omdat die mindmap  niet verschijnt, maar uit respect voor de collega en het plan. Ik ben beter in staat om het proces zijn werk te laten doen. En op het etiket: “zeiksnor” zit niemand te wachten. Dus mummel ik betrokken mee. Beperk me tot wat hints. De rest even parkeren dus.

Hoe het zo heftig in mijn hoofd aanwezig is, geen idee. Aangeboren lijkt mij niet. Aangeleerd meer waarschijnlijk. Beetje doorgeslagen, zou kunnen. Bevlogen kan ook. Whatever, het geeft mij gek genoeg energie. Een soort Perpetuum Mobile in mijn brein. Verslavend dus, zie hier.

Afgelopen vakantie kregen mijn man en ik een rondleiding bij brouwerij Hertog Jan in het Limburgse Arcen. Super interessant en leuk. Wat een proces om te komen tot heerlijke goudgele brouwsels. Wat een verschillende soorten bier. Het proeven een genot. De Brouwers absolute specialisten. En ja hoor, terwijl de hele groep genoot van de proeverij, dacht ik: wie bepaald nu of vandaag de Lentebok in het vat gaat? Of de Triple? Het bokbier? Hoe en wie verbindt de productie met de vraag? Wie maakt het plan? Ik stelde dus toch de vraag. De andere gasten keken wat verward. Logisch. Saaie vraag. Boeien.

Mijn verslaving won het van: lekker de boel, de boel laten. Het antwoord van de aardige begeleider kwam rap: Gerard zei hij. Ik knikte vriendelijk. Ik zag een grote vriendelijke reus opdoemen. Met een sigaar en bierbuikje. Achter een eikenhouten bureau met familiefoto. Ontspannen aan het hoofd van een multinational. De blik van mijn man sprak boekdelen: je hebt vakantie lieverd.

Ik nam een slok van een heerlijk biertje en dacht: die Gerard heeft het vast goed in het snotje.

Warme groet

PS voor de liefhebber op dit onderwerp: lees eens de aansprekende parabel van “the blind men and the Elephant”.