Merkwaardig. Ik bedoel: na jaren werkzaam te zijn als interimmer. Ik zou daaraan gewend moeten zijn. Doorgaans zijn deze (mooie) functies van tijdelijke aard. Afscheid nemen hoort daar dus bij. Je bent een passant. Een passant met veelal een afgebakende opdracht vanuit de organisatie.
Ik zeg altijd gekscherend: voordat ze je vragen voor de personeelsvereniging, mot je wegwezen. Dan ga je de meerwaarde van het zijn van een externe mislopen. Specialistische kennis van buiten is soms even nodig. Ik blijf echter de ambassadeur van het zelf doen. De balans tussen intern en extern moet zo helder blijven als glas.
Onlangs leverde ik mijn organisatiepasjes in. Ik stond nog wat na te shaken van een intensieve periode. De dame van facilitair zei: je was er maar kort! Luttele seconden overwoog ik haar het giga project uit de doeken te doen. Er echt even voor te gaan zitten. In de hoop dat ze daarna zou zeggen: Jeetje, en dat in die tijd. Knap zeg. Ik zag er bijtijds van af. Ik zette glimlachend mijn handtekening.
Ooit in een organisatie, waar ik niet als interimmer, maar als consultant werkzaam was, bestonden er afdelingen waar de externen in de meerderheid waren. Niet nipt hè, maar echt in de meerderheid. Geen mens had dat meer in de smiezen. Echt niet! Een onbegrijpelijk oogkleppen beleid. Jaar en dag bliezen zij ook ballonnen op met een verjaardag, gingen mee met dagjes uit en meer. Waren stilletjes in het DNA van de organisatie gekropen. Hoe dat destijds afliep, laat zich raden.
Hoe dan ook: ik raak verknocht aan de organisaties waar ik tijdelijk werk. Ik voel me verantwoordelijk en hou van de dynamiek. Steeds weer anders, steeds weer mooie en bijzondere momenten. Je bouwt een prachtig netwerk op. Hoe lastig de kluif ook is. Ik geniet daarvan.
Toch ben ik streng voor mijzelf. Ik stop meestal op een natuurlijk hoogtepunt binnen de klus. Zodat de interne organisatie het stokje weer kan overnemen. Zwicht nooit voor het gemak van het hebben van werk. Ik voorkom daarmee dus ook het plots moeten opblazen van ballonnen en het uitzetten van speurtochten tijdens teamuitjes. Terwijl ik feestjes echt heerlijk vind.
Daardoor kan ik boven de materie van het alledaagse blijven staan. Mijn interim opdracht staat centraal. Ik kan scrupuleus blijven adviseren. Het klinkt misschien als een open deur, maar echt: zodra je mee gaat huilen met de wolven, verlies je je onafhankelijke positie. Juist dat laatste is de kernwaarde van een interimmer. Althans binnen mijn optiek.
Ok, ok, ben ook geen moraalridder. Ik verstop me ook weer niet achter de plantenbak voor die ene vette roddel. Beetje bijblijven is nooit verkeerd!
En toch, afscheid nemen van een organisatie blijf ik echt lastig vinden, omdat ik linksom of rechtsom altijd een beetje van jullie ga houden.
Ik wens allen een heerlijke en ontspannen zomer toe. We hebben dat met elkaar verdiend.
Warme groet Annemarie