Vreselijk dat woord bubbel, echt hè! Tenenkrommend populair. Nou ja, vooruit.

Mijn auto was mijn tweede huis. Jarenlang reed ik voor mijn werk kris kras door Nederland. Een rondreizend circus was er niets bij. In maart 2020 kwam daar een dikke vette streep doorheen. Tot op de dag van vandaag zoeken we nog steeds een weg terug naar wat was. Echter, de dagelijkse ritten met de auto is niet meer een vanzelfsprekendheid. Leermomenten in overvloed!

We fietsten al wel. Gewoon een gezellig stukkie. Zo nu en dan. Een boodschapje, met alleen schitterend weer! Het was niet echt ingebed in ons leven. De kwaliteit van onze trappers was ook niet echt uitdagend. Ik bedoel: het was prima voor het eerder genoemde doel. Maar toen kwam de omslag.

“Als ik klaar ben met uhhhh en ahhhh en jeeeee wat mooi roepen, komt de bezinning.“

Vorig jaar, middenin de lockdown, iets met Corona, kregen we de geest. Dat ontstond in een uitwaai weekend op Texel. We huurden daar e-bikes en wisten: dit gaat het worden. We hebben genoten van het eiland. Vanuit een prachtige andere invalshoek. Wind tegen, eigenlijk steeds, werd een eitje. Wat een zaligheid. Na Texel, je raadt het al, kwamen er dus twee stoere nieuwe fietsen. Ja, e-bikes. Het imago van je bent oud en krom en krikkemikkig verdwijnt langzaam uit de hoofden. Dat zegt trouwens niets over mijn persoonlijke gestel! Het genot en de mogelijkheden tot meer ultieme ontspanning kwam daarvoor in de plaats.

Inmiddels zijn we verslaafd. Kilometer vreters! We binden die leukers achter op de auto. Tuurlijk, hij is er nog. Toeren we op waanzinnige plekken door ons mooie landje. Ja, inderdaad: fietstassen met versnaperingen, regenjassen en zonnebrand. Kom maar op. Het moet niet gekker worden: we zijn ook eigenaren geworden van een heuse fietsatlas. We knutselen mooie routes in elkaar en leren de knooppunten uit ons hoofd. Althans dat doet mijn lief. Ik houd al mijn hele leven geografische plaatjes op z’n kop. Legenda’s vind ik vooral kleurrijk, maar veroorzaken bij mij niet zelden een blokkade. De competentie: ruimtelijk inzicht verdien ik geenszins.

Als we al dachten dat we onze eigen omgeving goed kenden? Dat werd ook nog een verrassing. Zo dichtbij huis, zoveel pracht en praal, wat we nimmer op deze manier hadden ervaren.

Er gebeurde ook nog iets anders. Ik ben gewoon hartstikke druk. Nog volledig en vol enthousiasme aan de stevige klussen. Nix te klagen, maar sta wel voortdurend aan. Op die fiets glijdt de spanning langzaam van mij af. Als ik klaar ben met uhhhh en ahhhh en jeeeee wat mooi roepen, komt de bezinning. En ja ook, kan nu wat wollig overkomen, let’s Go, de inspiratie. Niet zelden ontstaat plots de ruimte voor het antwoord, waar ik de dagen daarvoor halsstarrig naar had gezocht. De natuur als inspiratiebron! Zoiets?

Enfin, ik vind het heerlijk! Ik stap goed gemutst meerdere keren af om de schapen op het fietspad hun plek te laten behouden. We reizen dus deze vakantie nog niet naar Malaga. Ondanks dat we de (internationale) QR code in ons bezit hebben. Wat een gedoe allemaal hè. We fietsen dus in Berg en Dal! De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat de pauzes veelvuldig zijn hoor. De lunches en de bitterballen laten we ons welgevallen. Het glaasje wijn vervangt op zijn tijd de gekoelde waterflessen. Het mot wel leuk blijven.

Warme groet Annemarie