Afgelopen week mocht ik, samen met een fijne collega, een workshop functiebeschrijving en waarderen verzorgen voor een grote groep HR adviseurs bij een Veiligheidsregio. We meldden ons bij de lokale brandweerkazerne. Wat een warm welkom, temidden van enthousiaste professionals. Ik blijf altijd net iets langer kijken bij die brandweerauto’s. Het fascineert mij. Tijdens een uitruk speelt het schaalniveau geen enkele rol, wel het redden van levens! 

Het onderwerp van de workshop valt zeker niet in de categorie sexy en laat je vast niet direct naar het puntje van je stoel schuiven. Toch hebben ontzettend veel organisaties te maken met dit onderwerp. Veelal verplichte kost door bepalingen die in cao’s zijn opgenomen. De hamvraag doemt op: hoe houd ik al die ballen in de lucht? Hoe zorgen we er met elkaar voor dat deze zaken zowel procedureel als rechtvaardig verlopen. Welke stakeholders zijn betrokken en hoe krijgen we draagvlak onder de medewerkers? Eerlijk: het is niet zelden een crime om zo een technische exercitie begrijpbaar over het voetlicht te brengen. Abstracte verklaringen, zoals we werken vanuit doelstellingen, opbouw structuren en inrichting van noodzakelijke functies, helpen niet direct mee om medewerkers te overtuigen van de juiste keuzes. De dagelijkse praktijk is vaak hun enige referentiekader. 

“Tijdens de workshop werd aangegeven: ik zou weleens helemaal opnieuw willen beginnen.”

Het boeit niet. Wat wel boeit is hun betrokkenheid en hun beleving over wat hun functie waard is binnen de organisatie. Dat schuurt soms aan tegen de uitkomst van een technische waardering en vertaling naar een schaalniveau. Ga er maar aanstaan als HR adviseur om dat op een goede manier toe te lichten. Aan de hand van notabene een technisch puntensysteem. 

Je kunt niet anders doen dan te zorgen dat er helderheid blijft ontstaan wat de collega daadwerkelijk moet doen binnen die functie, ten opzichte van de andere collega op juist net een ander type functie. Het verschil kunnen duiden. Daar heb je hulp bij nodig van de leiding. Het is, zo werd gezegd: geen “wij-zij” situatie, maar een gezamenlijke verantwoordelijkheid. De praktijk is vaak weerbarstig en gegroeide historische situaties maken dat die duidelijkheid vaak zal vervagen. Dat is funest binnen een functiewaarderingstraject.

Tijdens de workshop werd aangegeven: ik zou weleens helemaal opnieuw willen beginnen. Bij de visie en opbouw van de organisatie. Bij de opbouw van noodzakelijke functies op verschillende niveaus en hoe deze ten opzichte van elkaar worden gewaardeerd en vooral waarom. Uitlegbaar en een eerlijk verhaal. 

Ondanks het technische karakter van de workshop, hebben we met hulp van enkele speelse elementen en benen op tafel momenten een goede dag met elkaar beleefd. Het blijft een complexe materie, maar met vereende krachten gaat het ook hen weer lukken om al die ballen in de lucht te houden! 

Warme groet Annemarie