Zou Socrates (469- 399 v. Chr.), opgezocht hoor, even stil hebben blijven staan bij deze enigszins filosofische aanhef? Ervan uitgaande dat daar destijds in het Griekse ook al berenbroodjes bestonden. We zullen het naar alle waarschijnlijkheid nooit weten. Maar toch:
Jullie herkennen het vast. Drukke weken, volle agenda en een beetje boel worden geleefd. Geen klaagzang, zeker niet, maar een feit. Mooi werk te doen, maar ook hartstikke spannend. Relatiebeheer, planningen en kwaliteit leveren. Dat kost energie en volledig aanstaan. A way of life. Daarnaast hou ik mijn lieve familie en vrienden goed in de smiezen. Geen flaters willen slaan. Ik denk aan jullie. Een uitnodiging voor een happy hour, een krul door de reminder als het succes of sterkte berichtje weer door de lucht zweeft. Kortom:
De agenda, wie heeft deze ooit bedacht, beheerst de dagelijkse gang van zaken. Tussendoor zijn er de basale zaken. Het huishouden, boodschappen en de hamvraag: wat doen we met het eten? En als je dat bedacht hebt, dan mot je snel op het fietsje naar de winkels. Dat dan weer wel.
“Dan weet je echt wat je wilt. Ergens jaloersmakend. “
Het was dus op 1 van die momenten, toen ik de bakker instoof en ze zag liggen. A nee, riep ik: die berenbroodjes. Hoeveel wilt u er? Nee, nee niet nu, zei ik, maar hoe leuk! De bakkersvrouw keek mij wat in verwarring aan. Zij stond er overigens 30 jaar geleden ook al. Dan weet je echt wat je wilt. Ergens jaloersmakend.
Iedere woensdag haalde ik deze berenbroodjes voor de lunch, voor mijn kids. Als start van de vrije middag. Een heel leven terug. Echt. Traditie en hoe leuk. Ze sneden zonder pardon de neus eraf en strooiden er hagelslag in. Het werden kleine gebakjes. Mijn kids, volwassen nu en wat een prachtige kids. Inmiddels met hun eigen levens, fantastische idealen en unieke talenten. Zo trots op deze mooie jonge mensen.
Daar bij die bakker wist ik plots weer waar ik het allemaal voor doe en deed. Het belangrijkste in mijn leven lag in herinnering plots in die vitrine. Guitige kopjes keken mij aan. De bakkersvrouw wachtte geduldig. Zijn ze er volgende week ook nog, vroeg ik dan maar. Iedere woensdag mevrouw. Ik knikte.
Met een gesneden bruin in mijn fietstas reed ik snel naar huis. Die berenbroodjes, de start van mijn herinneringen aan zoveel moois en dankbaarheid. Ik smeet het brood op het aanrecht en snelde naar boven.
Net op tijd opende ik een vergadering op teams. Mijn gesprekspartner zei: zo jij ziet er vrolijk uit. Klopt zei ik, ik ben goed gemutst. Hij was tevreden met het rapport. Super fijn, natuurlijk, maar mijn bliksem bezoek aan de bakker was die dag absoluut mijn hoogtepunt. Terug naar mijn echte waarden, waar het werkelijk overgaat. Waar harmonie en liefde overheersen. Mijn essentie des levens.
Warme groet