Deze hulpkreet komt met enige regelmaat bij mij binnen. Het is een reactie op de problematiek binnen de huidige arbeidsmarkt. De krapte doet het zelfvertrouwen van organisaties als sneeuw voor de zon verdwijnen. Hoe krijgen we de functiewaardering omhoog? Waarom wordt bij de buren meer betaald voor eenzelfde functie? Hoe behoud ik mijn A-spelers? Ik neem deze zaken uiteraard serieus en probeer het gesprek aan te gaan. Waar zit nu precies de angel? Soms vraag ik: heb je nu geen eerlijk functiehuis dan? Heb je de afgelopen jaren maar wat aangeklooid? Dat laatste woord vervang ik meestal voor een iets nettere variant, maar komt wel op hetzelfde neer. En dat is natuurlijk niet zo.
“Medewerkers gaan pas echt om meer geld vragen als de rest daaromheen ook niet klopt.”
Niet zelden worden er allerlei zaken door elkaar geagendeerd, zoals functiewaardering, beloning, arbeidsvoorwaarden, ontwikkelruimte, boeien en binden. En last but not least: het willen zijn van een aantrekkelijke werkgever. En hoe aantrekkelijk wil je zijn dan? Je moet nog steeds overal gewoon werken voor je centen, toch? Natuurlijk, het is fijn als je wat extra’s kunt bieden en je medewerkers een mooie en interessante werkomgeving biedt. Maar hou wat mij betreft het huisje bij het schuurtje. De bomen kunnen niet oneindig tot aan de hemel groeien. Het financiële realisatievermogen van een organisatie kent immers haar grenzen.
Nou, hoor ik jullie denken: jij helpt ook niet echt. Dat is niet helemaal waar hoor, we gaan meestal de kluwen wol met elkaar ontwarren. Wat gaat goed en wat moet beter georganiseerd. We scheiden de zaken en brengen ze later weer mooi met elkaar in verbinding. Bijvoorbeeld:
Voer een analyse uit op de opbouw van je functiehuis? Kunnen we met de huidige functies ons ambitieniveau nog verwezenlijken? Hebben we andersoortige of anders samengestelde functies nodig en waar is ontwikkeling in functies op inhoud en schaalniveau nodig? Dat is vaak binnen het bestaande functiehuis realiseerbaar. Waar het het meest schuurt en waar de arbeidsmarkt op dit moment geen oplossing biedt, wordt een creatief beleid vereist. Denk bijvoorbeeld aan zelf opleiden, mentorschap, traineeships organiseren of een samenwerking aangaan op juist die krappe functies, met andere organisaties. Gedeelde smart…..
Tegelijkertijd kun je je beloningsbeleid eens onder de loep nemen. Wat kunnen we nog meer aanbieden aan medewerkers, naast de bepalingen in de cao. Maar verzin dat nou niet zelf. Ga eens om de tafel met de medewerkers zelf. Organiseer eens een aansprekende enquête. Ik bedoel daarmee: doe het samen, ga het eerlijke gesprek met elkaar aan. Waarom wil jij bij ons blijven werken, wat omarm je en wat mis je bij ons? Vaak zit het helemaal niet in die mooie Macbook, maar in hele basale zaken. Erkenning, vertrouwen, fijne werksfeer, betekenisgeving en verbonden voelen. Gewoon met veel plezier mooie dingen doen. Medewerkers gaan pas echt om meer geld vragen als de rest daaromheen ook niet klopt. Ervaringsdeskundige opmerking van een oude rot in het vak.
Tot slot: ik bagatelliseer de huidig ontstane situatie rondom de arbeidsmarkt zeker niet. Het is een lastige periode. Maar raak niet in paniek en ga aan de slag met elkaar op de juiste analyses. Je zult zien hoeveel je nog kunt doen. Straal dat uit en kruip niet in je schulp.
Warme groet